- Nazwa przedmiotu:
- HUM - Logika z metodologią nauk
- Koordynator przedmiotu:
- dr hab. inż. Jarosław Domański
- Status przedmiotu:
- Obowiązkowy
- Poziom kształcenia:
- Studia II stopnia
- Program:
- Zarządzanie
- Grupa przedmiotów:
- kierunkowe
- Kod przedmiotu:
- -
- Semestr nominalny:
- 1 / rok ak. 2022/2023
- Liczba punktów ECTS:
- 3
- Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
- 3 ECTS
75h = 30h ćwiczenia + 3h konsultacje + 15h analiza literatury + 27h przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń
- Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
- 1,3 ECTS
- Język prowadzenia zajęć:
- polski
- Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
- -
- Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
-
- Wykład0h
- Ćwiczenia30h
- Laboratorium0h
- Projekt0h
- Lekcje komputerowe0h
- Wymagania wstępne:
- Brak wymagań wstępnych
- Limit liczby studentów:
- -od 12 osób do limitu miejsc w sali ćwiczeniowej (ćwiczenia)
- Cel przedmiotu:
- Celem przedmiotu jest przedstawienie podstawowych problemów logiki. Student będzie umiał rozróżniać pomiędzy podstawowymi rozumowaniami i procedurami logicznymi. Pozna podstawowe rodzaje błędów w rozumowaniach. Będzie zaznajomiony z konceptualizacją i podstawowymi jej metodami. Oprócz sposobów definiowania będzie zapoznany z typowymi błędami w definiowaniu. Nabędzie podstawową wiedzę na temat pytań i odpowiedzi.
Pozna podstawy metodologii nauk.
- Treści kształcenia:
- Ćwiczenia:
1. Przedmiot, zadania i podział logiki. Uznawanie, uzasadnianie, rozumowanie -określanie rodzaju uznawania i uzasadniania.
2. Wnioskowanie dedukcyjne i uprawdopodobniające -wskazywanie różnicy między wnioskowaniami dedukcyjnymi i uprawdopodobniającymi. Określanie rodzaju wnioskowania.
3. Semantyka: nazwa, stosunki między zakresami nazw, definicje, sąd i zdanie. Rozróżnianie i identyfikowanie błędów w rozumowaniu.
4. Źródła nieporozumień. Argumentacja. Paradoksy logiczne. Rozróżnianie rozumowania i argumentacji.
5. Określanie typu argumentacji. Określanie struktury argumentacji Rozróżnianie i identyfikowanie chwytów erystycznych.
6. Konceptualizacja. Definiowanie. Rozróżnianie definiowania i konceptualizacji. Określanie rodzaju definicji. Identyfikowanie błędów definiowania.
7. Teoria pytań. Określanie struktury pytania. Określanie rodzaju pytania i odpowiedzi. Odróżnianie odpowiedzi właściwej i niewłaściwej. Identyfikowanie pytań niepoprawnych syntaktycznie, nietrafnych, niezasadnych i nierozstrzygalnych.
8. Model i prawdziwość. Tautologia. Sprawdzanie tautologii metodą wprost i nie wprost.
9. Tabele semantyczne. Zapisywanie zdań języka naturalnego w języku logiki.
10. Podstawy rachunku zdań.
11. Sprawdzanie spełnialności w modelu. Konstruowanie modeli zdań.
12. Sprawdzanie poprawności rozumowań w logice zdań.
13. Metodologia nauk: rodzaje metod, teoria rozumowań.
14. Dowodzenie w logice zdań za pomocą dedukcji naturalnej.
15. Elementy erystyki.
- Metody oceny:
- Ćwiczenia
1. Ocena formatywna: ocena poprawności ćwiczeń wykonanych przez studentów. Ocenie podlega terminowość realizacji, sposób prezentacji, udział w dyskusji; kolokwium
2. Ocena sumatywna: Na ocenę z ćwiczeń składają się cząstkowe oceny ze wszystkich ćwiczeń i ocena uzyskana z kolokwium
Ocena końcowa z przedmiotu:
Ocena końcowa jest średnią ocen pozytywnych: z kolokwium (zaliczenia na ocenę min. 3.0) i ćwiczeń (min. 3.0)
- Egzamin:
- nie
- Literatura:
- Obowiązkowa:
1. Ziembiński Z., Logika praktyczna, Warszawa, wiele wydań.
2. Nardi, P.M., 2017. Critical Thinking 1st ed., Berkeley: University of California Press.
Uzupełniająca:
1. T. Kotarbiński, Traktat o dobrej robocie, wiele wydań
2. tenże, Elementy teorii poznania, logiki formalnej i metodologii nauk, Warszawa 2003
3. J. Pieter, Praca naukowa, Katowice 1957
4. Stanisław Kamiński, Nauka i metoda, Lublin 1998
5. J. M. Bocheński, Współczesne metody myślenia, Poznań 1992
6. Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauk, Lublin 2001
7. K. Ajdukiewicz, Język i poznanie, t.1-2, Warszawa 1960-65
8. K. Ajdukiewicz, Zarys logiki, Warszawa 1953
9. A. Schopenhauer, Erystyka czyli sztuka prowadzenia sporów, wiele wydań
- Witryna www przedmiotu:
- moodle.usos.pw.edu.pl
- Uwagi:
- -
Efekty uczenia się
Profil ogólnoakademicki - wiedza
- Charakterystyka Z2_WG2
- Absolwent zna i rozumie znaczenie logiki dla nauk społecznych, poprawnie posługuje się właściwą jej terminologią w rozwiązywaniu problemów badawczych
Weryfikacja: Ćwiczenia - kolokwium
Powiązane charakterystyki kierunkowe:
Powiązane charakterystyki obszarowe:
- Charakterystyka Z2_WG7
- Absolwent posiada wiedze z zakresu metodologii nauk pozwalająca na formułowanie i testowanie hipotez badawczych
Weryfikacja: Ćwiczenia - kolokwium
Powiązane charakterystyki kierunkowe:
Powiązane charakterystyki obszarowe:
Profil ogólnoakademicki - umiejętności
- Charakterystyka Z2_UK7
- Absolwent potrafi właściwie argumentować biorąc udział, prowadząc i podsumowując dyskusję
Weryfikacja: Ćwiczenia - kolokwium
Powiązane charakterystyki kierunkowe:
Powiązane charakterystyki obszarowe:
- Charakterystyka Z2_UK7
- Absolwent potrafi samodzielnie przygotować i wygłosić prezentację ustną
Weryfikacja: Ćwiczenia - kolokwium
Powiązane charakterystyki kierunkowe:
Powiązane charakterystyki obszarowe:
- Charakterystyka Z2_UW5
- Absolwent potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do formułowania hipotez badawczych
Weryfikacja: Ćwiczenia - kolokwium
Powiązane charakterystyki kierunkowe:
Powiązane charakterystyki obszarowe:
Profil ogólnoakademicki - kompetencje społeczne
- Charakterystyka Z2_KK3
- Absolwent wykazuje rozumienie znaczenia wiedzy, w tym wiedzy autorytetów przy rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych
Weryfikacja: Ćwiczenia - kolokwium
Powiązane charakterystyki kierunkowe:
Powiązane charakterystyki obszarowe: