- Nazwa przedmiotu:
- Najnowsze tendencje w architekturze
- Koordynator przedmiotu:
- dr inż. arch. Maciej Czarnecki
- Status przedmiotu:
- Obowiązkowy
- Poziom kształcenia:
- Studia II stopnia
- Program:
- Architektura
- Grupa przedmiotów:
- Kod przedmiotu:
- 07KH-Nt
- Semestr nominalny:
- 7 / rok ak. 2020/2021
- Liczba punktów ECTS:
- 3
- Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
- 27
- Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
- 1,9
- Język prowadzenia zajęć:
- polski
- Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
- 1
- Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
-
- Wykład30h
- Ćwiczenia15h
- Laboratorium0h
- Projekt0h
- Lekcje komputerowe0h
- Wymagania wstępne:
- przedmioty historyczno-teoretyczne z poprzednich semestrów
- Limit liczby studentów:
- -
- Cel przedmiotu:
- Przedmiot ma na celu zapoznanie studentów z wybranym zakresem zagadnień związanych z przemianami architektury nowoczesnej i konsekwencjami tych przemian w bieżących dokonaniach i wizjach architektonicznych XXI wieku. Uczestnicy kursu, po zdobyciu podstawowej wiedzy ogólnej (m.in. podczas realizowanych we wcześniejszych etapach studiów zajęć z zakresu historii architektury i typologii architektonicznych), poszerzają w trakcie niniejszego kursu zakres posiadanej wiedzy o nowe zjawiska i procesy przestrzenne, jak np. projekty, realizacje architektoniczne, standardy kształtowania form, nowe platformy i obszary współpracy, nowe metody współdziałania i realizacji zadań architektonicznych. Studenci poznają tym samym ogół zjawisk ilustrujących aktualne kierunki rozwoju i bieżące dążenia w architekturze najnowszej.
- Treści kształcenia:
- Podczas wykładów prezentowane są kluczowe osiągnięcia i przemiany, jakie dokonały się w XXI wieku i okresach poprzedzających. Kurs uwzględnia rozwój nowoczesnych technologii oraz powiązane z tym zjawiskiem przemiany ideowe architektury współczesnej. Najważniejsze z nich charakteryzuje całkowite odejście od pojęcia stylu i dążenie do wyodrębnienia krótkotrwałych zjawisk i eksperymentalnych poszukiwań w architekturze najnowszej. Program ukazuje najważniejsze szkoły, kierunki i osobowości twórcze, które miały i nadal mają zasadnicze znaczenie dla rozwoju architektury współczesnej.
Tematyka seminariów stanowi rozwinięcie i doprecyzowanie zagadnień poruszanych na wykładach. Podczas seminariów studenci szczegółowo analizują procesy przemian architektury współczesnej, posługując się przykładami wybranych projektów, realizacji a także w oparciu o lekturę wybranych tekstów krytycznych. Materiał koncentruje się na kluczowych zjawiskach architektury najnowszej.
- Metody oceny:
- prezentacja tekstowo-graficzna studiów realizowanych w ramach seminarium, elaborat, egzamin
- Egzamin:
- tak
- Literatura:
- Literatura podstawowa:
1. De Burre G., Talk About Contemporary Architecture, Paris 2010.
2. Contemporary American Architects, Taschen 1993.
3. Contemporary European Architects, Vol. I-III, Taschen 1994-1995.
4. Curtis W.J.R., Modern Architecture Since 1900, Phaidon 2013.
5. Form Follows Freedom. Architektura dla kultury w Polsce 2000+, Kraków 2015.
6. Frampton K., Modern Architecture. A Critical History, Thames & Hudson 2011.
7. Ghirardo D., Architektura po modernizmie, VIA, Toruń 1999.
8. Giedion S., Przestrzeń, czas i architektura, PWN, Warszawa 1968.
9. Gössel P., Leuthäuser G., Architektura XX wieku, Taschen 2010.
10. Ibelings H., Supermodernism. Architecture in the Age of Globalization, NAi Publishers, Rotterdam 2002.
11. Jodidio P., Architektura dzisiaj, Taschen (kolejne edycje).
12. Jodidio P., Building a New Millenium, Taschen 1999.
13. Pevsner N., Pionierzy współczesności. Od Williama Morrisa do Waltera Gropiusa, WAiF, Warszawa 1978.
14. The State of Architecture at the Beginning of the 21st Century, (ed.) Tschumi B., Cheng I., The Monacelli Press / Columbia University 2003.
15. Trzeciak P., Przygody architektury XX wieku, Nasza Księgarnia, Warszawa 1974.
16. Watkin D., Historia architektury zachodniej, Arkady 2001.
17. Wąs C., Architektura a dekonstrukcja. Przypadek Petera Eisenmana i Bernarda Tschumiego, Wrocław 2015.
18. Wines J., Zielona architektura, Taschen 2008.
19. Winskowski P., Modernizm przebudowany. Inspiracje techniką w architekturze u progu XXI wieku, Universitas, Kraków 2000.
Ponadto – wybór czasopism architektonicznych: Architektura-Murator, Architektura & Biznes, Architectural Design, Architectural Record, A10- New European Architecture, Casabella i inne – stosownie do studiów własnych.
Literatura uzupełniająca:
1. Awangarda polska. Urbanistyka i architektura. 1918-1939, konc. Czerner O., Listowski H., Interpress, Editions du Moniteur, Warszawa, Paris, 1981.
2. Banham R., Rewolucja w architekturze, WAiF, Warszawa 1979.
3. Biegański P., U źródeł architektury współczesnej, PWN, Warszawa 1972.
4. Cymer A., Architektura w Polsce 1945-1985, Warszawa 2018.
5. Jencks Ch., Ruch nowoczesny w architekturze, WAiF, Warszawa 1987.
6. Jencks Ch., Architektura postmodernistyczna, Arkady, Warszawa 1987.
7. Jencks Ch., Architektura późnego modernizmu, Arkady, Warszawa 1989.
8. Jencks Ch., Le Corbusier – tragizm współczesnej architektury, WAiF, Warszawa 1982.
9. Latour S., Szymski A., Rozwój współczesnej myśli architektonicznej, PWN, Warszawa 1985.
10. Museums in the 21st Century. Concepts, Projects, Buildings, [red.] Greub S., Greub T., Prestel Verlag 2006.
11. Olszewski A., Dzieje sztuki polskiej 1890-1980, Interpress, Warszawa 1988.
12. Olszewski A., Nowa forma w architekturze polskiej 1900-1925, Ossolineum, Wrocław 1967.
13. Pevsner N., Historia architektury europejskiej, t. II, PWN, Warszawa 1981.
14. Syrkus H., Ku idei osiedla społecznego 1925-1975, PWN, Warszawa 1976.
20. Syrkus H., Społeczne cele urbanizacji. Człowiek i środowisko, PWN, Warszawa 1984.
21. Tzonis A., Lefaivre L., Architecture in Europe since 1968. Memory and Invention, Thames & Hudson 1992.
22. Wisłocka I., Awangardowa architektura polska 1918-1939, Arkady, Warszawa 1968.
- Witryna www przedmiotu:
- -
- Uwagi:
- -
Efekty uczenia się