Drukuj Eksport do pliku (MS Word)
Nazwa przedmiotu:
Rekultywacja i oczyszczanie gruntów
Koordynator przedmiotu:
prof. dr hab. Maria ŁEBKOWSKA (ZBŚ) prof. dr hab. inż. Andrzej KULIG (ZOiKŚ)
Status przedmiotu:
Obowiązkowy
Poziom kształcenia:
Studia II stopnia
Program:
Inżynieria Środowiska
Grupa przedmiotów:
Bioinżynieria
Kod przedmiotu:
Semestr nominalny:
2 / rok ak. 2012/2013
Liczba punktów ECTS:
5
Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
Język prowadzenia zajęć:
polski
Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
  • Wykład15h
  • Ćwiczenia0h
  • Laboratorium0h
  • Projekt15h
  • Lekcje komputerowe0h
Wymagania wstępne:
brak
Limit liczby studentów:
Cel przedmiotu:
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi rekultywacji i remediacji terenów zdegradowanych, począwszy od analizy przyczyn i form degradacji poprzez zabiegi remediacyjne do końcowej rekultywacji.
Treści kształcenia:
Rekultywacja - podstawowe pojęcia, cel i zadania rekultywacji terenów zdegradowanych, potrzeby rekultywacji w skali kraju. Kierunki rekultywacji i zagospodarowania terenu. Rekultywacja gruntów jako proces - fazy rekultywacji i ich elementy. Podstawy prawne rekultywacji gruntów: regulacje prawne. Ogólne zasady rekultywacji technicznej i biologicznej. Rola roślin w rekultywacji. Zasady fitoremediacji. Przegląd roślin stosowanych w rekultywacji terenów zdegradowanych. Metody rekultywacji terenów zdegradowanych, w tym wylewisk oraz gruntów zanieczyszczonych produktami ropopochodnymi. Maszyny i urządzenia stosowane w pracach rekultywacyjnych oraz podczas oczyszczania gruntów. Przegląd materiałów stosowanych w rekultywacji: materiały naturalne, geotekstylia, hydrożele. Podstawy mikrobiologicznego oczyszczania gruntów z metali i produktów naftowych. Rola biologicznych substancji powierzchniowoczynnych w procesach usuwania zanieczyszczeń. Szczepionki bakteryjne i zasady tworzenia biopreparatów Metody pomiaru aktywności mikroorganizmów biorących udział w degradacji zanieczyszczeń - kontrola mikrobiologiczna i ekotoksykologiczna procesu remediacji. Omówienie celu i zakresu ćwiczeń. Przygotowanie próbek gruntu do badań. Techniczne metody ograniczenia przemieszczania się zanieczyszczeń w gruncie. Stabilizacja gruntów przy pomocy żywic. Oczyszczanie metodą przemywania - dobór dawki polewowej i określenie szybkości (czasu) wymywania zanieczyszczeń z różnych utworów. Obserwacje modelowe przemieszczania się zanieczyszczeń (zasolenia lub metali) oraz efektów przemywania. Badania biodegradacji i zanieczyszczeń ropopochodnych. Przygotowanie szczepów bakterii rozkładających zanieczyszczenia ropopochodne. Dobór biogenów. Bioremediacja zanieczyszczeń ropopochodnych metodą pryzmowania. Program rekultywacji terenu zdegradowanego: ocena stanu degradacji gruntu, identyfikacja problemów rekultywacyjnych, wybór kierunku rekultywacji oraz elementy projektu rekultywacji technicznej i biologicznej. Projekt techniczny bioremediacji gleby zanieczyszczonej metalami ciężkimi lub produktami ropopochodnymi.
Metody oceny:
Ocena zintegrowana = ocena z wykładu x 0,5 + ocena z ćwiczeń laboratoryjnych x 0,25 + ocena z ćwiczeń projektowych x 0,25
Egzamin:
Literatura:
1. Baran S. „Ocena stanu degradacji i rekultywacji gleb”. AR Lublin 2000 r. 2. Baran S., Turski R. „Degradacja, ochrona i rekultywacja gleb”. AR w Lublinie 1996 r. 3. Greinert H., Greinert A. „Ochrona i rekultywacja środowiska glebowego”. Wydawnictwo Politechniki Zielonogórskiej 1999 r. 4. Gworek B. i in. „Technologie rekultywacji gleb”. Instytut Ochrony Środowiska, Warszawa 2004 r. 5. Maciak F. „Ochrona i rekultywacja środowiska” (wyd. 3). Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2003 r. 6. Malina G. Szczepański A. „Likwidacja zanieczyszczeń substancjami ropopochodnymi w środowisku wodno-gruntowym”. PIOŚ Biblioteka Monitoringu Środowiska. Warszawa 1994 r. 7. Siuta J. „Rekultywacja gruntów – poradnik”. Instytut Ochrony Środowiska, Warszawa 1998
Witryna www przedmiotu:
Uwagi:

Efekty uczenia się