- Nazwa przedmiotu:
- Modelowanie elementów z tworzyw sztucznych i kompozytów
- Koordynator przedmiotu:
- prof. dr hab. inż Jerzy Osiński
- Status przedmiotu:
- Obowiązkowy
- Poziom kształcenia:
- Studia I stopnia
- Program:
- Mechanika i Budowa Maszyn
- Grupa przedmiotów:
- Obieralne
- Kod przedmiotu:
- 406
- Semestr nominalny:
- 7 / rok ak. 2013/2014
- Liczba punktów ECTS:
- 3
- Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
- brak
- Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
- brak
- Język prowadzenia zajęć:
- polski
- Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
- brak
- Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
-
- Wykład450h
- Ćwiczenia0h
- Laboratorium0h
- Projekt0h
- Lekcje komputerowe0h
- Wymagania wstępne:
- MES
- Limit liczby studentów:
- zgodnie z zarządzeniem Rektora
- Cel przedmiotu:
- Poznanie podstaw teoretycznych wymaganych do projektowania elementów maszyn z tworzyw sztucznych i kompozytów z zakresu Wytrzymałości Materiałów i Metody Elementów Skończonych, teorii materiałów hiperelastycznych w zakresie potrzebnym do projektowania elementów maszyn z: elastomeru, pianek sztywnych i miękkich, podstawy budowy materiałów kompozytowych w zakresie potrzebnym do projektowania elementów maszyn, podstaw budowy materiałów kompozytowych w zakresie potrzebnym do projektowania elementów maszyn. Student po realizacji przedmiotu potrafi wykonać ocenę stanu naprężeń i przemieszczeń w elemencie maszynowym z tworzywa sztucznego lub kompozytu z wykorzystaniem profesjonalnego systemu MES, wyznaczyć naprężenia zredukowane i wykonać porównanie z wartościami dopuszczalnymi, przeprowadzić analizy wymagane do uzasadnienia prawidłowości otrzymanych wyników numerycznych i wykorzystania ich w praktyce projektowej.
- Treści kształcenia:
- Wykład: 1. Możliwości zastosowania materiałów konstrukcyjnych z grupy tworzyw sztucznych i kompozytów w budowie maszyn.
2. Przykłady rosnącego zastosowania tego rodzaju materiałów w samochodach – TOYOTA.
3. Modelowanie właściwości materiałów hiperodkształcalnych: elastomery, guma, pianki, żele – teoria materiałów hiperelastycznych, modele wielomianowe i Ogdena.
4. Ocena właściwości sztywnościowo-wytrzymałościowych elementów z tworzywa lub kompozytu z zastosowaniem profesjonalnego systemu Metody Elementów Skończonych.
- Metody oceny:
- prace zaliczeniowe
- Egzamin:
- nie
- Literatura:
- brak
- Witryna www przedmiotu:
- brak
- Uwagi:
- brak
Efekty uczenia się