Nazwa przedmiotu:
Rekonstrukcja wypadków drogowych
Koordynator przedmiotu:
Dr inż. Marek Guzek
Status przedmiotu:
Obowiązkowy
Poziom kształcenia:
Studia II stopnia
Program:
Transport
Grupa przedmiotów:
Specjalnościowe
Kod przedmiotu:
TR.SMS216
Semestr nominalny:
2 / rok ak. 2012/2013
Liczba punktów ECTS:
2
Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
Godziny wykładu 15 Godziny ćwiczeń audytoryjnych 15 Zapoznanie się ze wskazana literaturą 6 Konsultacje 2 Przygotowanie do egzaminu 10 Przygotowanie do kolokwiów 10 Udział w egzaminie 2 Razem 60 godz.
Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
1,5 (34 godz., w tym: wykład 15, ćwiczenia audytoryjne 15, konsultacje 2, egzamin 2)
Język prowadzenia zajęć:
polski
Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
0
Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
  • Wykład15h
  • Ćwiczenia15h
  • Laboratorium0h
  • Projekt0h
  • Lekcje komputerowe0h
Wymagania wstępne:
Mechanika. Technika samochodowa, Dynamika samochodu.
Limit liczby studentów:
wykład bez limitu, ćwiczenia audytoryjne do 30 osób
Cel przedmiotu:
Zapoznanie z metodami i narzędziami stosowanymi przez rzeczoznawców techniki samochodowej i biegłych sądowych przy rekonstrukcji wypadków drogowych
Treści kształcenia:
Treść wykładu: Ogólna charakterystyka wypadków drogowych. Przebieg wypadku drogowego (następstwo czasowe zdarzeń). Rekonstrukcja wypadku jako element opinii rzeczoznawczej. Cele rekonstrukcji. Analityczne metody rekonstrukcji w tym przypomnienie najważniejszych pojęć z zakresu mechaniku ruchu: siły działające na pojazd w ruchu, równanie ruchu samochodu, opis zjawisk w kontakcie koło-opona (poślizg/przyczepność), proces hamowania, ruch krzywoliniowy, w tym kierowalność pojazdów samochodowych. Rekonstrukcja hamowania w ruchu prostoliniowym, rekonstrukcja ruchu krzywoliniowego, parametry graniczne ruchu krzywoliniowego. Analityczne metody analizy zderzeń samochodów, potrącenia pieszego stosowane w rekonstrukcji wypadków. Wykorzystanie własności biomechanicznych człowieka w analizie wypadków. Analiza czasowo-przestrzenna wypadku drogowego. Symulacyjne metody rekonstrukcji - programy wspomagające do rekonstrukcji wypadków. Opis modeli matematycznych i cech funkcjonalnych, przykładowe zastosowania. Wykorzystanie samochodowych „czarnych skrzynek” i innych urządzeń rejestrujących w rekonstrukcji wypadków. Ocena niepewności w obliczeniach związanych z rekonstrukcją wypadku drogowego. Treść ćwiczeń audytoryjnych: Analityczne metody rekonstrukcji w tym przypomnienie najważniejszych pojęć z zakresu mechaniku ruchu: siły działające na pojazd w ruchu, równanie ruchu samochodu, opis zjawisk w kontakcie koło-opona (poślizg/przyczepność), proces hamowania, ruch krzywoliniowy, w tym kierowalność pojazdów samochodowych. Rekonstrukcja hamowania w ruchu prostoliniowym, rekonstrukcja ruchu krzywoliniowego, parametry graniczne ruchu krzywoliniowego. Analityczne metody analizy zderzeń samochodów, potrącenia pieszego stosowane w rekonstrukcji wypadków. Analiza czasowo-przestrzenna wypadku drogowego. Przykładowe zastosowania programów symulacyjnych przeznaczonych do wspomagania rekonstrukcji wypadków. Ocena niepewności w obliczeniach związanych z rekonstrukcją wypadku drogowego.
Metody oceny:
Wykład – egzamin. Ćwiczenia audytoryjne - 2 kolokwia.
Egzamin:
tak
Literatura:
1) Prochowski L., Unarski J., Wach W. i inni, „Podstawy rekonstrukcji wypadków drogowych”. WKŁ, Warszawa 2007r. 2) Wicher J., „Bezpieczeństwo samochodów i ruchu drogowego”. WKŁ, Warszawa 2004r. 3) Literatura dostarczona przez prowadzącego przedmiot
Witryna www przedmiotu:
www.wt.pw.edu.pl
Uwagi:

Efekty uczenia się

Profil ogólnoakademicki - wiedza

Efekt W_01
Zna pojęcie i cele rekonstrukcji wypadku, także jako jako elementu opinii reczoznawczej
Weryfikacja: Wykład - egzamin pisemny
Powiązane efekty kierunkowe: Tr2A_W06
Powiązane efekty obszarowe: T2A_W04
Efekt W_02
Zna zestaw analitycznych metod analizy przebiegu wypadku stosowanych w rzeczoznawstwie samochodowym
Weryfikacja: wykład - egzamin pisemny, ćwiczenia audytoryjne - kolokwia
Powiązane efekty kierunkowe: Tr2A_W06, Tr2A_W04
Powiązane efekty obszarowe: T2A_W04, T2A_W02
Efekt W_03
Zna podstawowe programy komputerowe, w tym symulacyjne wspomagające proces rekonstrukcji wypadku
Weryfikacja: wykład - egzamin pisemny, ćwiczenia audytoryjne - kolokwia
Powiązane efekty kierunkowe: Tr2A_W06, Tr2A_W04
Powiązane efekty obszarowe: T2A_W04, T2A_W02
Efekt W_04
Posiada podstawową wiedzę na temat metod określania niepewności wyników rekonstrukcji
Weryfikacja: wykład - egzamin pisemny, ćwiczenia audytoryjne - kolokwia
Powiązane efekty kierunkowe: Tr2A_W06
Powiązane efekty obszarowe: T2A_W04
Efekt W_05
Posiada podstawową wiedzę na temat nowoczesnych środków ułatwiających rekonstrukcję (tzw. „czarne skrzynki”)
Weryfikacja: egzamin pisemny
Powiązane efekty kierunkowe: Tr2A_W06
Powiązane efekty obszarowe: T2A_W04

Profil ogólnoakademicki - umiejętności

Efekt U_01
Posiada umiejętność pozyskiwania informacji z literatury i innych źródeł z zakresu analizy wypadków
Weryfikacja: Wykład - egzamin pisemny
Powiązane efekty kierunkowe: Tr2A_U01
Powiązane efekty obszarowe: T2A_U01
Efekt U_02
Posiada umiejętność zdefiniowania potrzeb i mozliwości w zakresie niezbędnych danych do rekonstrukcji wypadku drogowego
Weryfikacja: wykład - egzamin pisemny, ćwiczenia audytoryjne - kolokwia
Powiązane efekty kierunkowe: Tr2A_U01
Powiązane efekty obszarowe: T2A_U01
Efekt U_03
Posiada umiejętność przeprowadzenia prostych rekonstrukcji (na przykładowych danych); posiada umiejętność oszacowania niepewności wyników przeprowadzonej rekonstrukcji
Weryfikacja: wykład - egzamin pisemny, ćwiczenia audytoryjne - kolokwia
Powiązane efekty kierunkowe: Tr2A_U07, Tr2A_U06, Tr2A_U01
Powiązane efekty obszarowe: T2A_U09, T2A_U09, T2A_U01