- Nazwa przedmiotu:
- Geodezja
- Koordynator przedmiotu:
- mgr inż. / Józef Pacewski / starszy wykładowca
- Status przedmiotu:
- Obowiązkowy
- Poziom kształcenia:
- Studia I stopnia
- Program:
- Inżynieria Środowiska
- Grupa przedmiotów:
- Obowiązkowe
- Kod przedmiotu:
- ZISP141
- Semestr nominalny:
- 1 / rok ak. 2010/2011
- Liczba punktów ECTS:
- 2
- Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
- Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
- Język prowadzenia zajęć:
- polski
- Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
- Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
-
- Wykład150h
- Ćwiczenia0h
- Laboratorium150h
- Projekt0h
- Lekcje komputerowe0h
- Wymagania wstępne:
- Matematyka, Fizyka
- Limit liczby studentów:
- Cel przedmiotu:
- Zapoznanie z zasadami wykonywania pomiarów geodezyjnych, sprzętem geodezyjnym, techniką pomiarów, opracowaniem wyników pomiarów.
Cel – przygotowanie studentów do umiejętności wykonywania podstawowych pomiarów geodezyjnych niezbędnych inżynierom tej specjalności ze szczególnym uwzględnieniem tyczenia obiektów liniowych pod względem sytuacyjnym i wysokościowym. Przygotowanie do korzystania z map na etapie projektowania.
- Treści kształcenia:
- W - Podstawowe wiadomości z geodezji. Jednostki miar. Układy współrzędnych stosowane w geodezji. Podstawowe wiadomości z kartografii. Rodzaje map. Zasady wykonywania pomiarów. Ocena dokładności pomiarów – podstawowe wiadomości z teorii błędów. Pomiary sytuacyjne – pomiary odległości i pomiary kątowe. Orientowanie pomiarów. Osnowy geodezyjne, pomiar szczegółów. Pomiary wysokościowe – metody pomiarów. Poziomy odniesienia, sieć reperów wysokościowych w Polsce. Niwelacja geometryczna, rodzaje. Niwelacja reperów, niwelacja trasy. Komputerowe metody sporządzania map. Treść mapy zasadniczej. Pomiary realizacyjne, tyczenie prostych. Fotogrametria: zdjęcia lotnicze i stereogramy, zdjęcia satelitarne dla celów pomiarowych, fotomapy.
L - Treść mapy zasadniczej, skale i podziałki (arkusz). Pomiary odległości, taśma stalowa, elektroniczny pomiar odległości, opracowanie wyników pomiaru. Pomiary kątowe, tyczenie kątów prostych – węgielnica. Budowa teodolitu. Rektyfikacja teodolitu. Pomiar kątów metodą zwykłą. Rachunek współrzędnych, obliczanie ciągu poligonowego. Obliczanie i pomiar powierzchni (arkusz). Pomiary wysokościowe, budowa niwelatora ze śrubą elewacyjną i samopoziomującego, łaty. Rektyfikacja niwelatora i pomiar niwelatorem. Opracowanie wyników pomiaru.
- Metody oceny:
- Podstawą zaliczenia wykładów są dwa sprawdziany w semestrze oraz dwa sprawdziany poprawkowe. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie 12 punktów z 20 według skali: 12 pkt – ocena 3,0; 13 – 14 pkt – ocena 3,5; 15 – 16 pkt – ocena 4,0; 17 – 18 pkt – ocena 4,5; 19 – 20 pkt – ocena 5,0. Podstawą zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest wykonanie operatu pomiarowego i sprawdzianu pisemnego z nabytych wiadomości. Forma kontaktu – konsultacje.
- Egzamin:
- Literatura:
- 1. Kosiński W., Geodezja, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 1999.
2. Wójcik M., Wyczałek I., Geodezja, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 1999.
3. Przewłocki S., Geodezja dla inżynierii środowiska, PWN, Warszawa 1997.
- Witryna www przedmiotu:
- Uwagi:
Efekty uczenia się