- Nazwa przedmiotu:
- Geometria wykreślna
- Koordynator przedmiotu:
- dr inż. / Włodzimierz Koper / adiunkt
- Status przedmiotu:
- Obowiązkowy
- Poziom kształcenia:
- Studia I stopnia
- Program:
- Budownictwo
- Grupa przedmiotów:
- Obowiązkowe
- Kod przedmiotu:
- IBK01
- Semestr nominalny:
- 1 / rok ak. 2010/2011
- Liczba punktów ECTS:
- 5
- Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
- Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
- Język prowadzenia zajęć:
- polski
- Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
- Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
-
- Wykład30h
- Ćwiczenia0h
- Laboratorium0h
- Projekt15h
- Lekcje komputerowe0h
- Wymagania wstępne:
- Wymagana znajomość aksjomatów i twierdzeń z zakresu geometrii przestrzennej na poziomie i szkoły średniej
- Limit liczby studentów:
- Cel przedmiotu:
- Zapoznanie z podstawowymi metodami odwzorowania elementów przestrzeni na płaszczyźnie i ich restytucji na potrzeby praktyki inżynierskiej. Celem nauczania przedmiotu jest rozwijanie wyobraźni przestrzennej, umiejętności projektowania i zapisu formy geometrycznej obiektów przestrzennych.
- Treści kształcenia:
- W - Przestrzeń rzutowa. Relacje pomiędzy elementami przestrzennymi - elementy przynależne. Zapis elementów przestrzennych na płaszczyźnie. Odwzorowania graficzne - rzut środkowy i rzut równoległy. Rzutowanie równoległe prostokątne. Rzuty aksonometryczne. Podstawowe konstrukcje w rzutach Monge’a. Zapis punktu i prostej w przestrzeni, ślady prostej. Położenie punktu względem prostej. Wzajemne położenie prostych. Zapis płaszczyzny, ślady płaszczyzny. Prosta prostopadła, prosta równoległa do płaszczyzny. Wzajemne położenie dwóch płaszczyzn. Punkt przebicia prostej z płaszczyzną, wyznaczanie widoczności. Obroty, kłady i podnoszenie z kładu. Przekształcenia układu odniesienia – transformacja jednokrotna, dwukrotna. Przenikanie figur. Wielościany. Przekrycia dachowe. Przebicie prostą i przecięcie płaszczyzną. Przenikanie wielościanów - siatka widoczności, siatka rozwinięcia. Bryły obrotowe. Punkty przebicia prostą i przecięcie płaszczyzną. Przenikanie brył obrotowych. Rzut cechowany. Perspektywa stosowana. Perspektywa pośrednia.
P - Podstawowe konstrukcje geometryczne. Wyznaczanie rzutów, śladów, punktów przebicia, krawędzi przekroju wybranych elementów przestrzeni. Konstruowanie brył. Zadania miarowe. Przenikanie figur. Przekroje wielościanów i brył obrotowych. Przenikanie wielościanów i brył obrotowych. Rozwiązywanie dachów. Cienie figur, wielościanów i brył obrotowych. Zastosowania rzutu aksonometrycznego i cechowanego w odwzorowaniach elementów konstrukcji inżynierskich.
- Metody oceny:
- Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie liczby 56 punktów ze 100 możliwych do zdobycia, liczonych łącznie, w proporcji 40 z wykładu i 60 z ćwiczeń projektowych. Na punkty z wyk-ładu składają się wyniki sprawdzianu końcowego. Sprawdzian obejmuje wykreślenie zadań konstrukcyjnych ocenianych w skali od 0 do 5 pkt każde. Punkty z ćwiczeń projektowych uzyskuje się sumując oceny z 12 zadanych zestawów prac, składających się z 3 wybranych zadań konstrukcyjnych. Każdy zestaw prac oceniany jest w skali od 0 do 5 pkt. Na ocenę tę składają się obok oceny arkuszy rysunkowych również ocena ich obrony. Uzyskanie oceny poniżej 3 pkt. wymaga poprawy i przedstawienia zestawu prac do ponownej oceny. Suma uzyskanych punktów decyduje o ocenie ostatecznej z przedmiotu. Przeliczenie punktów na oceny przebiega według schematu: 0-55 pkt – 2; 56-64 pkt – 3; 65-73 pkt – 3,5; 74-82 pkt – 4; 83-91 pkt – 4,5 oraz 92-100 pkt – 5. W sesji wyznaczone są dwa terminy zaliczeń wykładu i ćwiczeń projektowych. Poza zajęciami kontakt prowadzącego ze studentami odbywa się podczas konsultacji, w uzgodnionych wcześniej terminach. Do kontaktu wykorzystywany jest również serwer ftp, z którego studenci pobierają tematy prac, przykładowe rozwiązania i inne dane.
- Egzamin:
- Literatura:
- 1. Lewandowski Z., Geometria wykreślna, PWN, Warszawa 1987.
2. Otto F. i E., Podręcznik geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa 1988 (wersja elektroniczna: http://matwbn.icm.edu.pl/kstresc.php?tom=16&wyd=10&jez).
- Witryna www przedmiotu:
- Uwagi:
Efekty uczenia się