Drukuj Eksport do pliku (MS Word)
Nazwa przedmiotu:
Wprowadzenie do architektury, urbanistyki i budownictwa
Koordynator przedmiotu:
prof. zw. dr hab. inż. arch. Jan Maciej Chmielewski, prof. zw. dr hab. inż. arch. Sławomir Gzell, prof. zw. dr hab. inż. arch. Andrzej Gawlikowski
Status przedmiotu:
Obowiązkowy
Poziom kształcenia:
Studia I stopnia
Program:
Gospodarka Przestrzenna
Grupa przedmiotów:
Obowiązkowe
Kod przedmiotu:
Semestr nominalny:
2 / rok ak. 2009/2010
Liczba punktów ECTS:
3
Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
Język prowadzenia zajęć:
polski
Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
  • Wykład15h
  • Ćwiczenia0h
  • Laboratorium0h
  • Projekt30h
  • Lekcje komputerowe0h
Wymagania wstępne:
Podstawowa wiedza na temat architektury i urbanistyki.
Limit liczby studentów:
Cel przedmiotu:
Studenci w ramach wykładów zdobywają wiedzę o wpływie jaki na kształt środowiska zabudowanego może mieć architektura i dorobek urbanistyki światowej, a w szczególności: zagadnienia demograficzne, geneza i rozwój miasta, czynniki urbanistyczne: przyrodnicze, gospodarcze, komunikacyjne, zdrowotności, prawodawstwa, obronności oraz kompozycji. Jak organizować przestrzeń wokół nas aby była funkcjonalna i piękna? W ramach ćwiczeń projektowych nabywają zdolności związane z zagospodarowaniem istniejącego terenu i proponowaniem w zależności od uwarunkowań lokalnych koncepcji zmiany tego zagospodarowania wprowadzając zabudowę mieszkaniową wielorodzinną i jednorodzinną, usługi podstawowe, zieleń oraz ulice i parkingi.
Treści kształcenia:
Inspiracja studentów do pozytywnego myślenia o środowisku zbudowanym i przekazanie im wiedzy o wpływie jaki na kształt tego środowiska może mieć architektura i dorobek urbanistyki światowej, a w szczególności: zagadnienia demograficzne, geneza i rozwój miasta, czynniki urbanistyczne: przyrodnicze, gospodarcze, komunikacyjne, zdrowotności, prawodawstwa, obronności oraz kompozycji. Jak organizować przestrzeń wokół nas aby była funkcjonalna i piękna? WYKŁAD: Architektura przestrzeni: sztuka kształtowania przestrzeni odzwierciedlająca kultury społeczeństw, związki występujące pomiędzy użytkową i techniczną jakością środowiska zabudowanego a jego wyrazem architektonicznym, relacje architektury obiektu budowlanego z jego otoczenia a także wpływ tego obiektu na otoczenie. Elementy kompozycji urbanistycznej takie jak: podłoga, ściany, strop, linie prowadzące i zatrzymujące, kąt środkowy, ciągi czasoprzestrzenne, światło, barwa. W ramach ĆWICZEŃ projektowych następuje zapoznanie studentów z różnymi formami zabudowy głównie mieszkaniowej i usługowej oraz urządzeniami infrastruktury, takimi jak ulica, arteria komunikacyjna, węzeł drogowy, plac, parking, skwer, park, bulwar nabrzeżny, określenie ich wymiarów, przeznaczeń, roli społecznej, wymogów technicznych. Studenci wykonują w grupach projekt zespołu mieszkaniowego na zadanym terenie. Dzieje urbanistyki polskiej oraz powszechnej, od początków miasta do XX wieku, zakres terytorialny urbanistyki powszechnej został ograniczony do obszarów warunkujących w przeszłości polską kulturę urbanistyczną (starożytny Bliski Wschód, Grecja, Rzym, europejskie średniowiecze, epoka nowożytna), zakres tematyczny nie jest ograniczony do miast wielkich i najsłynniejszych, lecz obejmuje także miasta skromniejsze, podobne do tych jakie mogą stanowić w przyszłości przedmiot projektów absolwentów, szczególne miejsce zajmuje Warszawa.
Metody oceny:
Zaliczenie ćwiczeń oceniane jest na podstawie wykonanego w grupach projektu zespołu mieszkaniowego na zadanym terenie.
Egzamin:
Literatura:
Wejchert K. „Elementy kompozycji urbanistycznej”, Arkady, Warszawa 1974 i późniejsze wznowienia. Korzeniewski W. „Budownictwo mieszkaniowe, poradnik projektanta”, Arkady, Warszawa 1989. Neufert E. „Podręcznik projektowania architektonicznego”, Arkady, Warszawa
Witryna www przedmiotu:
Uwagi:

Efekty uczenia się